Zeldzame ziekten worden gekenmerkt door hun lage prevalentie, gedefinieerd als het aantal mensen in een specifieke groep dat op een bepaald moment aan een bepaalde ziekte lijdt.
Hoewel er geen enkele definitie is voor de term 'zeldzame ziekte', zijn ze allemaal gebaseerd op de frequentie waarmee ze voorkomen, en in sommige gevallen omvatten ze de ernst van de symptomen of de beschikbaarheid van behandeling.
- In de Verenigde Staten worden zeldzame ziekten gedefinieerd als elke ziekte of aandoening die minder dan 200,000 mensen in de Verenigde Staten treft, wat overeenkomt met een prevalentie van 0.2% in de Verenigde Staten.
- In Japan wordt een zeldzame ziekte gedefinieerd als een ziekte die minder dan 50,000 mensen treft, wat overeenkomt met een prevalentie van minder dan 0.04%.
- De Europese Unie definieert een zeldzame ziekte als een ziekte met een prevalentie van minder dan 0.05%, dwz ziekten die minder dan 0.05% van de bevolking treffen en die levensbedreigend of chronisch invaliderend zijn.
Ondanks hun lage prevalentie, volgens de wees database, zijn er meer dan 7,000 gecatalogiseerde zeldzame ziekten, die samen ongeveer 10% van de bevolking treffen, waardoor ze een probleem voor de volksgezondheid worden.
Deze ziekten worden ook wel "weesziekten" genoemd, vanwege het gebrek aan belangstelling voor onderzoek of klinische proeven.
Diagnose van zeldzame ziekten
Zeldzame ziekten zijn vaak chronische en slopende aandoeningen, vertonen een grote fenotypische heterogeniteit en zijn meestal onbekend bij beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, wat de diagnose complex en langdurig maakt (gemiddeld tussen de 5 en 10 jaar). Cijfers geven zelfs aan dat 40% van degenen die getroffen zijn door zeldzame ziekten geen diagnose hebben, wat een grote impact heeft op de levenskwaliteit van de patiënten, aangezien het gebrek aan kennis van de bevolking ertoe kan leiden dat ze te maken krijgen met stigmatisering en psychologische problemen. problemen door gebrek aan begrip en ondersteuning. Daarom is onderzoek naar zeldzame ziekten essentieel en onderzoeksprogramma's zoals het UDN (Netwerk voor niet-gediagnosticeerde ziekten) zijn ontwikkeld in een poging om te reageren op het grote aantal niet-gediagnosticeerde vragen over zeldzame ziekten.
Genetica en zeldzame ziekten
Ongeveer 80% van deze ziekten hebben een Mendeliaans overervingspatroon, dwz ze zijn het resultaat van mutaties in een enkel gen. Dit type overerving wordt geclassificeerd als dominant, recessief of geslachtschromosoomgebonden. Als u meer wilt weten over de verschillende soorten erfenissen, kunt u dat doen in onze blog over erfelijke ziekten. Daarom speelt genetica in de strijd tegen zeldzame ziekten een essentiële rol, aangezien het helpt om de onderliggende oorzaken van de ziekten te identificeren en om specifieke behandelingen te ontwikkelen.
Binnen zeldzame ziekten kunnen we ook een onderscheid maken tussen ziekten die zich ontwikkelen op volwassen leeftijd en de zogenaamde aangeboren afwijkingen, die pathologieën zijn die optreden tijdens de embryonale ontwikkeling. De meeste gevallen van zeldzame ziekten doen zich voor op pediatrische leeftijd, vanwege de hoge frequentie van een genetische oorsprong en aangeboren afwijkingen, maar de prevalentie is hoger bij volwassenen vanwege de hoge mortaliteit van sommige ernstige kinderziekten.
Als voorbeeld van een zeldzame ziekte zullen we het hebben type 1 nefrotisch syndroom, ook bekend als nefrotisch syndroom van het Finse type. Dit syndroom begint prenataal en de belangrijkste klinische tekenen en symptomen zijn als volgt:
- Proteinurie. Dit is een overmatige uitscheiding van eiwit in de urine, die in de prenatale stadia wordt gedetecteerd in het vruchtwater en, in mindere mate, in het bloed van de moeder.
- Hypoalbuminemie. Albumine is het meest voorkomende eiwit in het bloed, waarvan de functie het transport van lipidemoleculen en het handhaven van oncotische druk is, essentieel voor de juiste verdeling van lichaamsvloeistoffen tussen de intravasculaire en extravasculaire compartimenten. Vanwege de verhoogde uitscheiding van eiwit in de urine, wordt dit syndroom geassocieerd met een pathologische afname van albumine in het bloed.
- Oedeem. Een ander gevolg van dit syndroom is vochtretentie, wat kan leiden tot oedeem in verschillende delen van het lichaam.
- Hyperlipidemie. Door massaal eiwitverlies en albumineverlies produceert de lever meer eiwitten, waaronder lipoproteïnen met lage dichtheid (LDL) en lipoproteïnen met zeer lage dichtheid (VLDL), de belangrijkste transporteurs van cholesterol en triglyceriden in het lichaam. Deze lipoproteïnen komen vrij in de bloedbaan en veroorzaken verhoogde niveaus van cholesterol en triglyceriden in het bloed, wat bekend staat als hyperlipidemie.
Deze ziekte wordt veroorzaakt door mutaties in de NPHS1 gen, een gen op de lange arm van chromosoom 19, dat codeert voor het nefrine-eiwit. Dit eiwit komt uitsluitend tot expressie in podocyten, de epitheelcellen die de viscerale laag van het kapsel van Bowman (glomerulaire capsule) in de nier vormen, waarvan de functie essentieel is bij glomerulaire filtratie. Tot op heden zijn er meer dan 200 mutaties beschreven in het NPHS1-gen.
De overerving van deze zeldzame ziekte is autosomaal recessief, dwz er zijn twee gemuteerde allelen nodig om de ziekte te ontwikkelen. Wanneer een persoon slechts één gemuteerd allel van het gen heeft, kan deze volledig gezond zijn, maar staat bekend als een drager, omdat het kan worden overgedragen op nakomelingen. Hierin ligt het belang van het kennen van de dragerschapsstatus, zowel voor deze als voor andere autosomaal recessieve ziekten.
Voor gezinsplanningsdoeleinden kan het, wanneer u overweegt om biologische kinderen te krijgen, zeer nuttig zijn om te weten of u of uw partner drager bent van een zeldzame ziekte en wat de kans is dat uw nageslacht aan deze ziekte zal lijden. Dit is vooral handig als een familielid aan dit soort ziekte lijdt.
24Genetica en zeldzame ziekten
Bij 24Genetics bieden wij u onze DNA-gezondheidstest met meer dan 200 ziekten, waaronder een groot aantal zeldzame erfelijke ziekten. Daarnaast vind je complexe ziektes en diverse mutaties die de vatbaarheid voor kanker vergroten. Contacteer ons om toegang te krijgen tot een voorbeeld van ons genetische gezondheidsrapport en om alle gepersonaliseerde informatie te bekijken die u kunt krijgen.
Bibliografie
Definitie van prevalentie – NCI Dictionary of Cancer – NCI. (zn). Opgehaald op 20 februari 2023, van https://www.cancer.gov/espanol/publicaciones/diccionarios/diccionario-cancer/def/prevalencia
Villalón-García, I., Álvarez-Córdoba, M., Suárez-Rivero, JM, Povea-Cabello, S., Talaverón-Rey, M., Suárez-Carrillo, A., Munuera-Cabeza, M., & Sánchez -Alcazar, JA (2020). Precisiegeneeskunde bij zeldzame ziekten. Ziekten (Basel, Zwitserland), 8(4), 42. https://doi.org/10.3390/DISEASES8040042. https://doi.org/10.3390/DISEASES8040042
Miyamoto, BE, & Kakkis, ED (2011). De potentiële investeringsimpact van verbeterde toegang tot versnelde goedkeuring voor de ontwikkeling van behandelingen voor zeldzame ziekten met een lage prevalentie. Orphanet Journal of Rare Diseases, 6(1), 1-13. https://doi.org/10.1186/1750-1172-6-49/. https://doi.org/10.1186/1750-1172-6-49/
Autosomaal recessief: MedlinePlus Medical Encyclopedia (nd). Opgehaald op 20 februari 2023, van https://medlineplus.gov/ency/article/002052.htm.
Mendeliaanse erfenis. Op 20 februari 2023 opgehaald van https://www.genome.gov/es/genetics-glossary/Herencia-mendeliana
Orphanet: Congenitaal nefrotisch syndroom, Fins type. Opgehaald op 20 februari 2023, van https://www.orpha.net/consor/cgi-bin/OC_Exp.php?Lng=ES&Expert=839
Genetische tests - Nefrotisch syndroom type 1, syndroom ..., (nefrotisch syndroom type 1; Finse congenitale nefrose) - Gen NPHS1. – IVAMI (zn). Opgehaald op 20 februari 2023, van https://www.ivami.com/es/pruebas-geneticas-mutaciones-de-genes-humanos-enfermedades-neoplasias-y-farmacogenetica/1249-pruebas-geneticas-nefrotico-tipo-1 -sindroom-nefrotisch-syndroom-type-1-Fins-aangeboren-nefrose-gen-i-nphs1.
Wang, C.shi, & Greenbaum, LA (2019). Nefrotisch syndroom. Kinderklinieken van Noord-Amerika, 66(1), 73-85. https://doi.org/10.1016/J.PCL.2018.08.006.
